Sakrament Namaszczenia Chorych

Jest to sakrament umocnienia i uzdrowienia przede wszystkim na duszy i jeśli jest wolą Boga - także na ciele.

Sakrament ten (podobnie, jak wszystkie inne) jest sakramentem przeznaczonym dla żywych!

W sakramencie Namaszczenia Chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i śmierci Chrystusa.

Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia.

Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej.

Wielu teologów twierdzi, że przez sakrament Namaszczenia Chorych Chrystus gładzi człowiekowi, przyjmującemu go w dobrej dyspozycji, nie tylko grzechy, ale również i wszystkie należne za nie kary, dzięki czemu zaraz po śmierci przechodzi on do chwały nieba.

Można go przyjąć wiele razy, szczególnie wtedy, gdy jakaś choroba się pogłębia lub w przypadku nowej ciężkiej choroby.

Jego istotą jest namaszczenie olejem chorych czoła i rąk wiernego oraz towarzysząca przy tym obrzędzie modlitwa.

Sakramentu Namaszczenia Chorych mogą udzielać tylko biskupi i kapłani.

Obrzęd ten łączy się często ze spowiedzią świętą i przyjęciem Eucharystii lub wiatyku czyli ostatniej Komunii św. podawanej osobie w niebezpieczeństwie śmierci, jako pokarmu na drogę do życia wiecznego.

Udzielenie sakramentu chorych nie ma na celu - jak się nieraz sądzi - wyłącznie przygotowania człowieka na śmierć, lecz przede wszystkim umocnienie go w jego cierpieniu.

Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym - dotkniętym chorobą - potężną moc i obronę.

Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia. Umacnia również ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci.

Dzięki jego pomocy chory może nie tylko lepiej znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy.

Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza także grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty.

***

KTO MOŻE PRZYJĄĆ SAKRAMENT NAMASZCZENIA CHORYCH?

Sakrament ten udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu ciężką chorobą lub starością. Udziela się go:

• osobom chorym;
  
• udającym się na zagrażającą życiu operację;
  
• będącym w podeszłym wieku;
  
• umierającym - w ostatniej godzinie ich życia;
  
• przyjąć mogą go także bardzo chore dzieci, pod warunkiem, że są w odpowiednim wieku i rozumieją już znaczenie tego sakramentu.
  

***

Sakrament namaszczenia chorych rodzi u niektórych katolików wiele lęków i obaw. Zdarza się, że kapłan wzywany jest dopiero wtedy, gdy chory już umarł, ponieważ wcześniej bliscy bali się, żeby nie przerazić zbytnio konającego propozycją przyjęcia tego sakramentu.

Należy pamiętać, że Namaszczenie chorych jest sakramentem człowieka chorego, a nie zmarłego!

Może go przyjąć tylko osoba poważnie chora lub osłabiona przez wiek. Nie udziela się go natomiast człowiekowi, który z pewnością już umarł. „Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela. Jeśli istnieje wątpliwość, czy chory zmarł naprawdę, może mu udzielić tego sakramentu warunkowo”.

Starajmy się zadbać o to by nasi chorzy, seniorzy w podeszłym wieku i wszyscy, którzy są w niebezpieczeństwe śmierci w odpowiednim czasie, świadomie przyjęli łaskę tego sakramentu.

Nie bójmy się poprosić kapłana o ten sakrament!

Dawniej Sakrament Namaszczenia Chorych nazywano również „Sakramentem Ostatniego Namaszczenia”. Nazwa ta nie ma jednak nic wspólnego ze śmiercią, lecz jest podkreśleniem - często ostatniego w cyklu naszego życia - przyjętego namaszczenia: po chrzcie - w wieku dziecięcym; bierzmowaniu - w wieku dorastania, czy też przy sakramencie święceń (dotyczy diakonów, prezbiterów i biskupów).

***

CO NALEŻY PRZYGOTOWAĆ KIEDY WZYWAMY KAPŁANA DO CHOREGO?

• stolik przykryty najlepiej białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece i krzyż;
• ewentualnie wodę święconą. Jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o poświęcenie jej;
  
• trochę waty.
  

Na tak przygotowanym stoliku kapłan kładzie Najświętszy Sakrament oraz oleje.

W czasie całego obrzędu Namaszczenia Chorych bądźmy wspólnie z naszymi chorymi podczas przyjmowania przez nich tego sakramentu!

***

W naszej Misji Sakrament Namaszczenia Chorych udzielany jest po ustaleniu terminu z księdzem Proboszczem.