Spowiedź jest sakramentalną i osobistą drogą nawrócenia, skruchy, wyznania grzechów i powrotu do Boga. To sakrament, w którym doświadczamy i odkrywamy Boże Miłosierdzie.
Sakrament Pokuty ustanowił Chrystus, gdy po swoim zmartwychwstaniu w ukazał się swoim Apostołom i rzekł do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane.” (J 20,19).
W sakramencie Pokuty bardzo ważne jest przygotowanie człowieka, który pragnie się wyspowiadać. Katechizm Kościoła Katolickiego wylicza tzw. Pięć warunków dobrej spowiedzi:
1. Rachunek sumienia.
2. Żal za grzechy.
3. Mocne postanowienie poprawy.
4. Szczera spowiedź.
5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu.
Szafarzem Sakramentu Pokuty są biskupi i kapłani, którzy są znakiem i narzędziem miłosierdzia i sprawiedliwości Bożej. Wykonują oni władzę odpuszczania grzechów w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Każdy wierny zobowiązany jest przynajmniej raz w roku przystąpić do spowiedzi świętej i wyznać wszystkie swoje grzechy ciężkie.
Wyznanie grzechów ciężkich w spowiedzi świętej jest jedynym zwyczajnym sposobem uzyskania ich odpuszczenia.
Wyznanie grzechów lekkich (powszednich) nie jest wprawdzie bezwzględnie konieczne, ale Kościół zaleca częstą i regularną spowiedź (np. raz w miesiącu), by w ten sposób kształtować prawe sumienie, walczyć ze złymi skłonnościami i czynić postępy w życiu duchowym.
W warunkach zwyczajnych nie można celebrować nabożeństw z ogólną spowiedzią i ogólnym rozgrzeszeniem.
Udział w nabożeństwie pokutnym np. "Bußgottesdienst" nie odpuszcza grzechów ciężkich! Nabożeństwo takie zawsze winno być przygotowaniem do zwykłej spowiedzi usznej w konfesjonale!
***
W NASZEJ MISJI: